วันจันทร์ที่ 15 กรกฎาคม พ.ศ. 2556

ช่วงเวลาสุดท้ายของปู่ชิว



ปู่ชิวมีอาชีพเก็บสมุนไพรขาย  ทุกเดือนเขาจะมาเยือนยอดเขาแห่งนี้
ยอดเขาสูงตระหง่าน  หุบเหวเบื้องล่างมองชวนให้มองลงไปแล้วท้องไส้ปั่นป่วน
แต่เหนือยอดเขายังมีต้นหญ้า  ต้นหญ้าหายาก  สรรพคุณเลิศ ราคาดี
เพียงหญ้าตนเล็กๆไม่กี่กำ  เลี้ยงชีพเขามาตั้งแต่หนุ่มยันชรา
ตอนหนุ่มหูตาว่องไวแต่ตื่นกลัวความสูง  บัดนี้เคยชินกับความสูงแต่หูตาเริ่มเสื่่อมถอย  หลังค่อม แต่ละย่างก้าวกระท่อนกระแท่น
แล้ววันนี้คราวเคราะห์แด่ความชราก็มาเยือน  ปู่ชิวเหยียบพลาดใส่อากาศธาตุ ร่างร่วงตกลงจากยอดเขา
โชคยังดี  มือข้างหนึ่งคว้าจงอยหินที่ยื่นออกมาจากขอบผาไว้ทัน
ด้วยสังขารที่ชราภาพ  เขาไม่มีทางดึงตัวเองขึ้นได้
ชั่วเวลาแรงนิ้วเกาะ  ปู่ชิวมีเวลาดื่มด่ำกับช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิต
ลูกเมียไม่มี  ไร้ซึ่งห่วงใดๆ  ไม่อาลัยแก่ชีวิตชรา  แรงนิ้วเริ่มคลายออกจวนจะหลุด
ร่างเริ่มห้อยต่องแต่ง  สองเท้าแกว่งไปมา  หุบเหวสูงปานฟ้า ร่วงลงไปตายคงไม่ทรมาน
ทว่า  เท้าข้างหนึ่งของปู่ชิวแกว่งไปเตะใส่รังต่อ   ตรงซอกผาเล็กๆใต้จงอยหิน
ตัวต่อที่ขึ้นชื่อว่าดุร้าย  แตกฮือออกมาจากรัง แสดงความโมโหร้าย
ปู่ชิวเคยเรียนรู้ของพิษสงของมันในวัยหนุ่ม  โหดร้ายถึงขั้นสาบานว่าชีวิตนี้จะไม่ปล่อยให้มันรุมต่อยอีก
ด้วยพลังแห่งความตื่นตระหนก  ชายชรากระชับนิ้วกับจงอยหิน  ออกแรงดึงจนตัวลอยพ้นขอบผา  เท้าถีบหน้าผาส่งตัวขึ้นไปยืนบนยอดเขาได้อย่างรวดเร็ว
ปู่ชิวไม่มีเวลามาใส่ใจกับการรอดตายในครั้งนี้
ตอนนี้เขาต้องวิ่งหน้าตั้งหนีฝูงตัวต่อ


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น