เล่น

1. พ่อมองลูกชายเล่น  จับตุ๊กตาหุ่นชนกัน  ปากส่งเสียงประกอบการต่อสู้
การต่อสู้ในหัวของเด็กน้อย  ดุเดือดไม่แพ้สมรภูมิจริง อาจดุเดือดกว่า
แต่ผู้ใหญ่มองดูแล้วน่าเอ็นดู   เอ็นดูจนน่าหัวเราะ
เด็กไม่ต้องมีสาระ  อะไรที่ไม่มีอะไร ยิ่งใหญ่ได้ในสายตาเด็ก
พ่อเคยเป็นเด็ก  แต่ตอนนี้  มองดูลูกชายอย่างไม่เข้าใจเด็ก

2. สภาวะสงบผ่านพ้น  สงครามมาเยือน
พ่อกอดแม่  แม่ร่ำไห้  พ่อร่ำลา
พ่อกอดลูก  ตาคลอน้ำตา  ลูกชายกอดตอบ  หุ่นสองตัวอยู่ในมือ  ได้แต่มองหน้า
พ่อบอกลูกชาย  เข้มแข็ง  ดูแลตัวเอง  ดูแลแม่  พ่อจะไปสงคราม
เด็กชายนึกถึงภาพตุ๊กตาหุ่นสู้กัน  ถามว่าพ่อขี่หุ่นยนต์สีอะไร
พ่อยิ้มทั้งน้ำตา  ไม่ตอบ  น้ำตาไหลผ่านแก้ม  รีบเช็ดมันก่อนลูกชายเห็น
เด็กน้อยยังไม่เข้าใจอะไร   อย่าเข้าใจเลย  อยู่ในโลกเด็กที่ผู้ใหญ่ไม่เข้าใจต่อไปดีกว่า
เล่นต่อเถอะลูก

3. แม่เผลอ  ซุกหน้าร้องไห้กับหมอน  ลูกชายแอบวิ่งออกจากบ้าน  หุ่นสองตัวไม่ห่างมือ
ผ่านละแวกบ้าน  ซากปรักหักพัง   รกร้าง  ว่างเปล่า   ก้าวเข้าสู่เขตสมรภูมิ
มองดูแต่ไกล
เสียงระเบิดแข่งเสียงคำราม  แผดร้อง โหยหวน
แสงไฟวูบวาบพร่าพราย  แข่งกับสีแดงที่สาดกระจาย  เลือด  อาบแผ่นดิน
เด็กชายไม่เห็นหุ่นยนต์  เห็นแต่หุ่นคน  ตายอย่างทุเรศ  ทุรนทุราย  ไร้ค่ายิ่งกว่าหุ่นยนต์
เด็กชายมองดูหุ่นในมือ   หุ่นสองตัวยื่นจับมือกัน  เขย่ากระชับมิตร
เด็กชายเขย่าไม่หยุด  หุ่นสองตัวเขย่ามือกันไม่ยั้ง  น้ำตาไหลอาบแก้มเด็กชาย
หุ่นสองตัวจะไม่สู้กันอีกต่อไปแล้ว
พ่อครับ  เลิกเล่นแล้วกลับบ้านเถอะ