เธอยืนรอ ป้ายรถเมล์คือที่หมาย คั่นไว้ด้วยทางม้าลาดพาดตัวผ่านถนนรถพลุกพล่าน
ระหว่างนั้น ชายตาบอดก็รอข้ามทางม้าลาย
จิตสำนึกที่ดีงามชี้นำ เธอจูงมือชายตาบอด
รถหยุด เธอพาชายตาบอดเดินข้าม ความมีน้ำใจงามก่อให้เกิดภาพที่งดงาม
ถึงปลายฝั่ง ชายตาบอดขอบคุณ จากกันด้วยความรู้สึกดี
ถึงป้ายรถเมล์ เธอนั่งรอ ป้ายรถเมล์คือที่หมายไม่ใช่เป้าหมาย
เธอไม่ได้รอรถเมล์ เธอรอเขา เขาคือเป้าหมาย เป้าหมายหัวใจของเธอ
เขาทำผิด เธออภัย เขาทิ้งเธอไป เธอยังเก็บเขาไว้ในใจตลอดมา
เธอรอก่อนเวลานัดหมาย ความหวังน้อยนิดที่จะได้คืนดี
เธอรอ รอ รอ เวลาเดินผ่านไป สวนทางกับหัวใจที่เริ่มฝ่อลง
เธอรอจนเลยเวลานัดหมายหลายชั่วโมง ได้เจอหน้าเขาอีกสักครั้งก็ยังดี
อาทิตย์ลาลับ ดวงจันทร์รับหน้าที่ เธอยังรอ น้ำตาไหลอาบแก้ม
เธอรู้ว่าเขาไม่มาแล้ว แต่ยังคงรออย่างสิ้นหวัง
ทุกเรื่องที่เขาทำ เธอผิดเอง ผิดอย่างหาเหตุผลไม่ได้
ตกดึก ถนนเงียบ นานๆทีมีรถผ่านมา
ชายคนหนึ่งเดินมาหยุดยืนข้างเธอ
เธอนึกว่าเขา แต่ไม่ใช่เขา
เป็นชายตาบอด
ตามองไม่เห็น แต่ใช้หัวใจมอง มองแบบเดียวกับที่เธอมองชายตาบอดเมื่อกลางวัน
ชายตาบอดส่งมือมา เธอยื่นมือออกมา จูงมือกัน
ชายตาบอดช่วยพาเธอข้ามถนน ไปสู่ทิศเดิมที่เธอจากมา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น