บทกวี บุญเกิดเจ้านกแก้ว

โอ้ เจ้าบุญเกิด
แอฟริกันเกรย์หางสีแดงตัวสีเทา
เงียบเสียงชม้ายมองเมื่อฉันเดินเข้าไปใกล้
คล้ายจะสดับคำที่ฉันจะพูด
จารึกถ้อยคำลงในความทรงจำผ้าขาวนกแก้ว

โอ้ เจ้าบุญเกิด
พูดคำแรกทียินดีกันยกบ้าน
เสียงใสแจ้วคล้ายทารกหัดพูด
คนพูดภาษานกไม่เท่าไหร่  นกพูดภาษาคนน่าตื่นใจ
นกพูดได้ดูน่าตื่นเต้น  คนพูดไม่ได้ดูไม่เห็นมีอะไร

โอ้ เจ้าบุญเกิด
มันร้องเพลงได้  เพี้ยนนิดหน่อยจากที่ฉันสอนไว้
"ตับ ตับ จิ๊ก!! ตับ ตับ" สร้างความเริงใจให้ทุกหูที่ผ่านเสียง
คนร้องเพลงด้วยความครื้นเครงในจังหวะและท่วงทำนอง
นกแก้วรู้สึกครื้นเครงเวลาร้องเพลงบ้างไหม

โอ้ เจ้าบุญเกิด
ร้อง "โอ้มายก๊อด!" ตั้งแต่เช้ายันบ่าย
ฟังอยู่นานค่อยฟังออกว่ามันพูดว่าอะไร
ฟังออกก็จริงแต่ก็ยังฟังไม่เข้าใจ
นกแก้วเชื่อในพระเจ้าหรือไม่

โอ้ เจ้าบุญเกิด
ไม่ยอมกินอาหารนกแก้วสำเร็จราคาแพง
จะกินเมล็ดทานตะวันกับแทะกระดูกไก่
ช่างเลือกกินเหมือนนิสัยเจ้าของ
นกแก้วก็มีรสนิยมหรืออย่างไร

โอ้ เจ้าบุญเกิด
ฉันแตะตัวหน่อยทำขนพองจะงับนิ้วให้
อยู่กับหม่ามี้เป็นเด็กดีก้มหัวให้เกา
บุญเกิดรักหม่ามี้
ฉันก็รักหม่ามี้