ไอ้โตมรจะไปรับใช้ชาติ วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ผมจะได้อยู่กับมัน
ผมกับมันโตมาแบบเด็กโลกสวย เรียนอย่างเดียว ไม่ต้องผจญวิบากชีวิต
ผมเรียนรด.เพราะกลัวเกณฑ์ทหาร มันไม่เรียนรด.เพราะกลัวครูฝึก มันเลยได้เกณฑ์ทหาร
ผมไม่ต้องกลัวแทนมัน เพราะลำพังมันเองก็กลัวเยี่ยวหดแล้ว วันพรุ่งนี้โลกของมันจะต้องเจอกับความโหดร้าย
วันนี้มันขอให้ผมทำสิ่งหนึ่งซึ่งทำให้ผมงง
....ชกหน้ากูหน่อย
ผมไม่คิดจะชก ผมคิดว่าทำไมแล้วจึงถามออกไป
มันบอกว่าโลกของมันสวยและเปราะบาง มันต้องการอะไรสักอย่างมากระทบ โลกของมันจะได้มีภูมิต้านทานต่อความโหดร้าย
ผมถามว่าเอาจริงเหรอ
มันหันแก้มให้ บอกให้ผมชกมา ออกแรงสักหนึ่งในสาม
เห็นว่ามันเป็นเพื่อนสนิท หมัดของผมกระแทกหน้ามันตามคำขอ ออมแรงบางส่วน
มันรู้สึกดีขึ้น แต่ยังไม่พอ มันขอให้ผมชกเต็มแรง
กำปั้นกระแทกหน้า มันเซเล็กน้อย ผมเริ่มรู้สึกสนุก
อีกหมัดนะ ผมถามไม่รอคำตอบ ชกหน้ามันอีกที
มันบอกพอแล้ว แต่ผมแกล้งไม่ได้ยิน ชกหน้ามันอีกที
ความรู้สึกเวลาชกหน้าคนสะใจจริงๆ ภาพตอนมันเดินเซชวนขบขัน สัมผัสที่กำปั้นดึงดูดใจอย่างกับยาเสพติด
ผมรัวกำปั้นใส่มันไม่ยั้ง หัวเราะอย่างคนบ้าคลั่ง ฮ่าๆๆๆ
มันโมโห สวนหมัดเข้ามาเต็มๆคางผม
ผมล้มทั้งยืน ลงไปนอนวัดหญ้ากับพื้น
ไม่หลับแต่เจ็บชิบหาย ถ้าโดนต่อยจนหลับคงเจ็บน้อยกว่านี้
มันถาม ....ทำเชี่ยอะไรของมึงวะ
ผมเริ่มทบทวนตัวเอง พอเข้าใจก็อธิบายให้มันฟัง
การฉีดวัคซีนป้องกันความโหดร้ายให้มัน ผมจำเป็นต้องใช้เชื้อแห่งความโหดร้าย
ผมไม่มีภูมิต้านทาน จึงถูกเชื้อแห่งความโหดร้ายครอบงำ กลายพันธุ์เป็นความชั่วร้าย
ผมขอโทษ หมัดของมันเมื่อครู่ ช่วยฉีดวัคซีนให้ผมแล้ว
มันบอกว่ามันเข้าใจ มันส่งมือมา ช่วยดึงผมกลับขึ้นไป
มันบอกว่า กลัววัคซีนที่ฉีดให้ผมจะยังไม่พอ
ขอกูต่อยมึงอีกสักหมัดเหอะ!
มือหนึ่งฉุดมือผม อีกมือหนึ่งกำเป็นหมัดชกใส่ผมเต็มๆคาง หมัดนี้ผมหลับกลางอากาศ
ในห้วงนิทรา ผมคิดว่ามันคงหวังดี อยากให้ผมหลับเพื่อหลบไปจากโลกอันโหดร้าย ชั่วร้าย
ผมหวังว่าจะตื่นขึ้นมาทันก่อนมันไปเกณฑ์ทหาร
จะได้ขอบคุณมัน ด้วยการฉีดวัคซีนให้อีกสักหลายๆหมัด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น