ริมแม่น้ำใจกลางเมืองปารีส
เจสันดีดกีต้าร์คลอขับกล่อม
ขับไล่ซึ่งความเหงาเศร้าตรมตรอม
ช่วยหล่อหลอมใจสลายเป็นใจเดียว
ทินกรฉายแสงอ่อนลงอาบไล้
สายน้ำไหลมิขาดสายหนุนเนื่องเกี่ยว
เรื่องเล็กๆที่ยิ่งใหญ่ไม่ดายเดียว
ผู้คนเหลียวมองดูแล้วผ่านไป
บางคนนั่งขัดสมาธิตาจดจ้อง
ตั้งใจมองศิลปินผู้ยิ่งใหญ่
ผู้ไม่สนว่าตนได้อะไร
ขอแค่ให้โลกได้ฟังก็เพียงพอ
หนึ่งกีต้าร์หมวกปีกกว้างแว่นกันแดด
นับร้อยแปดก้าวเท้าตระเวนต่อ
ตระเวนไปทั่วตัวเมืองร้องเพลงคลอ
เสียงนุ่มๆไม่ต้องฟ้อพอใจตัว
ศิลปินที่แท้จริงมีที่ไหน
อยู่ที่ใดโลกสดใสไม่สลัว
ดุจแสงสวรรค์ฉายไล่ควันหมอกมืดมัว
วันที่ตัวกับหัวใจไม่ตรงกัน
เห็นเจสันสร้างสรรค่จรรโลงโลก
จึงเรียงคำร้อยประโยคเป็นกลอนสั้น
ไม่ยิ่งใหญ่จรรโลงใจเหมือนเจสัน
ก้าวเล็กๆก้าวสำคัญเริ่มที่ใจ
http://www.youtube.com/watch?v=RaL0NsgC9Fs คลิปจ้า
เป็นบทกวีที่ไพเราะใช้ได้เลยนะ
ตอบลบแสดงว่ามีฝีมือพอตัว ^^
แต่มันก็ยังรู้สึกแปลก ๆ นะ
คำบางคำดูไม่ค่อยเหมาะที่จะเอามาใช้
แล้วก็บทกวียังไม่ค่อยมีพลังสักเท่าไร
ยังไงก็สู้ ๆ นะเป็นกำลังใจให้ ^^