ปีศาจขโมยเวลา

ปีศาจขโมยเวลา

ในยามที่ผ้าปูที่นอนยับยู่ยี่ ในยามที่เผลอไผลไม่ได้สติจนลืมเวลา ในยามที่ขยาดใจกับการนึกถึงสิ่งที่ต้องทำที่ยังค้างอยู่ กลายเป็นนักแผนที่จับจด ผลักรายการที่ต้องทำทุกอย่าง ผลักการวางแผนซึ่งเป็นหนึ่งในหน้าที่ของชีวิตให้เลื่อนไปวันพรุ่งนี้ เหลือบมองดูนาฬิกาพบว่ายังมียี่สิบสี่ชั่วโมงเหมือนเก่า แต่ในใจกลับรู้สึกว่าเวลาบางส่วนมันหายไปราวกับถูกขโมย คงเป็นเพราะในยามที่เราหลับ ปีศาจตนหนึ่งที่ชื่อ”ความเกียจคร้าน” ได้ย่องมาขโมยเวลาของเราไป ทำให้การหลับตื่นหนึ่ง ผ่านไปหลายชั่วโมงในพริบตาเดียว

การปล่อยเวลาให้ถูกขโมยไป มีทั้งข้อดีและข้อเสีย ในยามที่เราเจ็บปวดหรือสุดจะทนทางใจกับวันๆนั้น การหลับและตื่นขึ้นมาเริ่มต้นอีกครั้งกับวันใหม่คือสิ่งที่เราต้องการ แต่ในยามที่เรามีพลังพอจะสานต่อความฝัน การถูกขโมยเวลากลับเป็นการบั่นทอนพลัง เพราะปีศาจ “เกียจคร้าน” เมื่อได้กินเวลาของเราแล้วมันก็จะมีพลังมากขึ้น ตัวใหญ่ขึ้น เวลาแปดชั่วโมงที่เราให้มันอยู่ทุกวันก็ชักจะไม่พอ มันจะเริ่มคุกคามแม้กระทั่งตอนที่เราตื่นอยู่ ถ้าเราฝืนตื่นจนมันรู้ว่าเราไม่ยอมมัน มันก็จะเริกราไป หันไปบริโภคเวลาที่เราแบ่งสรรให้มันอย่างพอเพียง แตถ้าเราอลุ่มอล่วยให้มัน ยอมแบ่งปันเวลาให้กับมันอีกมันก็จะยิ่งได้ใจ พลังที่จะสานความของเราให้เป็นจริงก็จะถูกมันสูบไป เหลือแต่ชีวิตที่งัวเงีย แห้งแล้งและไร้ความหมาย

การเดินทางที่ยิ่งให่มีขึ้นได้ด้วยการเดินก้าวเล็กๆนับร้อยนับพันก้าวมาต่อรวมกัน การที่ผมฝืนความง่วงขึ้นมาเขียนบทความชิ้นนี้ ผมรู้สึกว่าเป็นก้าวเล็กๆที่สำคัญก้าวหนึ่ง หลังจากที่นอนบนเตียงไม่ปูผ้าปูมาหลายวัน ผมตัดสินใจปูดูทั้งๆที่ในใจผมบอกว่า ไม่ปูก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร ก้าวเล็กๆแห่งการเริ่มต้นนี้ฉายแสงสว่างให้แก่ผม ทำให้ผมมองเห็นความสำคัญของมัน ผมมีพลังที่จะสานฝันของตัวเองมากขึ้น มีพลังใจในการเขียนบทความชิ้นนี้ เผื่อว่าจะช่วยให้ใครบางคนสามารถปลดแอกตนเองจากพันธนาการของปีศาจที่มีชื่อว่า “ความเกียจคร้าน” ผมไม่ได้หวังว่ามันจะมีประโยชน์คณานับอะไร อย่างน้อยตอนนี้ผมก็มีความรู้สึกว่าตนเองมีอิสระมากขึ้น และมีประโยชน์ต่อสังคมแม้ว่าจะน้อยนิดก็ตาม