วันจันทร์ที่ 27 พฤษภาคม พ.ศ. 2556

วิจารณ์หนังสือ แพนด้า ของ ปราบดา หยุ่น


นวนิยายที่มีเรื่องราวเกี่ยวกับบันทึกของนาย แพนด้า  ชายหนุ่มอายุ 27 ปี ที่มีรูปร่างหน้าตาคล้ายแพนด้า ทำงานเป็นนักเขียนบทให้กับบริษัทผลิตหนังแผ่นทุนต่ำ  ได้ค้นพบว่าความจริงแล้วตนเองมาจากดาวดวงอื่นที่มีชื่อว่า แพนด้า พลาเน็ต  และเขาก็สงสัยว่าน่าจะมีบางคนในโลกใบนี้มาอยู่ผิดดาวเช่นเดียวกับเขา  แพนด้าจึงคิดหาวิธีสื่อสารกับชาวแพนด้าพลาเน็ตในโลกใบนี้  ซึ่งวิธีที่เขาเลือกใช้ก็คือ การเขียนบทหนังแผ่นทุนต่ำ  โดยแฝงความหายของการอยู่ผิดดาวและมุ่งกลับดาวบ้านเกิดของตนลงไป   

เรื่องนำเสนอผ่านรูปแบบการเขียนบันทึกชีวิตประจำวัน  ที่มีการดำเนินเรื่องราวผ่านการบอกเล่าแบบมุมมองบุคคลที่หนึ่งของตัวละครเอกที่ชื่อ แพนด้า  ร่วมไปกับการสอดแทรกความคิดเห็นของผู้เขียนที่มีต่อสังคมผ่านการระบายความคิดของตัวละครภายในเรื่อง  อย่างเช่น ความคิดเห็นของเฮียเล้ง   เจ้าของบริษัทหนังแผ่นที่มีต่อรูปแบบสังคมในปัจจุบัน ความรวยความจน  หรือแม้แต่ความคิดของ แพนด้า ที่เขียนระบายในบันทึก   ผู้เขียนต้องการนำเสนอการค้นหาตัวของตัวเองให้พบซึ่งเปรียบได้กับการที่ แพนด้า ได้ค้นพบว่าตัวเองมาจาก แพนด้า พลาเน็ต   และเราสามารถอยู่ในดาวของตนเองได้ ในขณะเดียวกันก็อยู่ร่วมกับผู้อื่นในสังคมไปด้วย  โดยอาศัยการเปลี่ยนมุมมองและความคิดของตนเอง  เม็ดสิวที่เป็นปุ่มสำหรับติดต่อสื่อสารกับแพนด้าพลาเน็ต  ก็เป็นเทคนิคหนึ่งของผู้เขียนที่ใช้เชื่อมความเหนือจริงเข้ากับความเป็นจริง  ให้อิสระกับผู้อ่านในการคิดว่า แพนด้า พลาเน็ต อาจจะเป็นดวงดาวที่มีตัวตนจริงๆ หรือไม่ก็เป็นเพียงความนึกคิดของ แพนด้า  เป็นผลให้ผู้อ่านไม่เกิดความรู้สึกขัดแย้งกับบันทึกธรรมดาของ แพนด้า  ผู้เขียนให้ความสำคัญกับความคิดของตัวละครมากที่สุด  รองลงมาเป็นเนื้อเรื่องและการกระทำ  ไม่ค่อยให้ความสำคัญกับฉากเสียเท่าไหร่

แพนด้า เป็นนวนิยายอ่านสนุก ที่แฝงข้อคิดที่น่าสนใจ  รวมถึงมุมมองต่อสังคมของผู้เขียนที่แทรกไว้ตามเรื่องก็ชวนให้คิดตาม  มีมุขตลกแบบเสียดสีแทรกไว้เป็นระยะๆทำให้อ่านแล้วไม่เบื่อ  เนื้อเรื่องการตามหาพวกพ้องร่วมดาวของ แพนด้า ดูน่าสนใจแต่ทว่ายังไม่เข้มข้นพอ  เนื่องจากผู้เขียนให้ความสำคัญกับความคิดและมุมมองระหว่างทางมากกว่าเดินตามเนื้อเรื่อง  ทำให้บางครั้งรู้สึกว่าเนื้อเรื่องดำเนินอย่างเอื่อยๆและหลวมๆ  ขาดความน่าติดตามไปบ้าง  แต่โดยรวมแล้วอ่านสนุกให้ข้อคิดที่ดี  และมีความเป็นตัวของตัวเองสูง

ให้คะแนน 7.5/10

3 ความคิดเห็น:

  1. แวะมาอ่านทันทีที่มีเวลา

    ยังคงวิจารณ์ ^^

    ดีค่ะ

    ความหายกับความหมายมันไม่เหมือนกันเพราะมอม้ามันหายไป :)

    พี่จัสมาหลอนนะคะ

    เพิ่งเห็นคอมเมนท์น้องมีน ขอบคุณค่ะ ผ่านไปตั้งครึ่งเดือน ดูสิ
    ยุ่งมาก แต่ว่างก็มาทันที

    ดีที่ยังเห็นตัวหนังสือของมีนแมน
    ดีใจ


    ตอบลบ
  2. ยินดีเหมือนกันครับพี่จัสมิน มาหลอนแบบนี้ผมกลับรู้สึกดีนะครับ ไว้ผมจะไปหลอนพี่บ่อยๆนะ ^ ^

    ตอบลบ
  3. พี่จัสตอบไว้ที่ฟรีด้า คาห์โลนะคะ

    :)

    ตอบลบ