จากผู้หญิงคนหนึ่ง

“ครับ” เขารับคำ เอานิ้วแคะหูไปพลาง

“ตอนนี้สิ่งที่ก้องต้องรับผิดชอบมีเรื่องเดียวคือเรื่องเรียน  ขอแค่เรียนผ่านสบายๆก็พอแล้ว ไม่ต้องเรียนดีเด่นอะไรหรอก

“ครับแม่”เขารับคำพลางตักข้าวคำสุดท้ายเข้าปาก

“ก้องรู้มั้ย  เด็กบ้านนอกอายุเท่าก้องน่ะ เค้าดูแลครอบครัวได้แล้ว  นี่ก้องแค่ดูแลตัวเองได้ให้แม่สบายใจแค่นั้นเอง”

“ครับผม”เด็กหนุ่มปล่อยช้อนส้อมจากมือลงในจาน

“เฮ้อ..”แม่ของเขาถอนหายใจ

“ครับผม”ก้องรับคำอัตโนมัติ

“ที่ลูก ครับๆ นี่ลูกฟังแม่อยู่รึเปล่า”

ก้องหัวเราะ  ลุกขึ้นสะพายกระเป๋า “เดี๋ยวก้องไปเรียนก่อนนะครับแม่”

“ขับรถระวังๆล่ะ”หล่อนเตือนขณะเดินมาเก็บจาน “จำที่แม่บอกได้มั้ย ใส่หมวกกันน็อคทุกครั้ง และห้ามขับเร็วเกินสี่สิบนะ”

เด็กหนุ่มทำหน้าลำบากใจก่อนจะยอมรับปาก  ก่อนเดินออกจากบ้านไป ขี่มอเตอร์ไซต์ไปเรียนตามปรกติ

หลังเลิกเรียนก้องก็ไปจอดมอเตอร์ไซต์รออยู่หน้าหอพักแห่งหนึ่งใกล้ๆโรงเรียน  ระหว่างที่รอเขาก็ส่องกระจกข้างรถจัดทรงผมให้เข้าที่ไปพลาง  เขานัดเธอห้าโมงเย็น  เวลาผ่านเลยไปถึงห้าโมงครึ่งในที่สุดเด็กสาวร่างเล็กหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักก็เดินลงมา

“รอนานมั้ยคะพี่ก้อง  โทษที่ค่ะ พอดีฟ้ามัวแต่เป่าผมให้แห้ง”

“ไม่นานเลยครับ”ก้องตอบพร้อมกับรอยยิ้ม “วันนี้น้องฟ้าอยากทานอะไร”

“วันนี้อยากทานอาหารญี่ปุ่นค่ะพี่ก้อง”

“อาหารญี่ปุ่นเหรอครับ...อืมม์ พี่รู้จักร้านอยู่ เดี๋ยวพี่พาไป”

ก้องพาน้องฟ้าไปรับประทานอาหารเย็นที่ร้าน “ซึนามิ” ร้านอาหารญี่ปุ่นขนาดย่อม ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากหอพักเท่าไหร่ ระหว่างรับประทานก้องก็คอยสังเกตสีหน้าของน้องฟ้า

“เป็นไงครับน้องฟ้า รสชาติถูกปากมั้ย”

“อร่อยดีค่ะ” เด็กสาวตอบ “สงสัยต้องให้พี่ก้องพามาทานบ่อยๆแล้ว”

“ถ้าอย่างนั้นเอาของพี่ไปอีกนะ”เขาพูดพลางคีบซาซามิแซลมอนในจานตัวเองใส่จานของน้องฟ้า

“พี่ก้องก็ได้ทานนิดเดียวสิคะแบบนี้”น้องฟ้าพูดเสียงอ่อน

“แค่ได้เห็นน้องฟ้าอร่อยพี่ก็อิ่มแล้วล่ะ”ก้องพูดพร้อมกับรอยยิ้ม  พอน้องฟ้าทานเสร็จก้องก็ยกมือเรียกเก็บเงินโดยที่เขาเป็นฝ่ายออกเงินเองทั้งหมด  ส่วนเงินทอนที่เหลือก็ให้ทิปแก่พนักงานเสิร์ฟ

“พี่ก้องน่ารักจังเลย”เด็กสาวพูดเสียงออดอ้อน“ฟ้าเกรงใจพี่ก้องจัง”

“พี่ก็แค่ทำหน้าที่แฟนที่ดีของน้องฟ้าแค่นั้นเองครับ เอ้อ... น้องฟ้าเคยบอกพี่ว่าชอบผู้ชายที่เล่นกีต้าร์เป็นใช่มั้ย”

“อ่า..ใช่ค่ะ  ฟ้าว่าการที่คนที่เรารักเล่นกีต้าร์ให้ฟังมันดูโรแมนติคดี  แต่ยังไงฟ้าก็ชอบในสิ่งที่พี่เป็นที่สุดนะคะ”

“ชื่นใจจัง”เด็กหนุ่มยิ้มแก้มปริ

น้องฟ้าขอให้ก้องไปเดินเลือกเสื้อผ้าต่อเป็นเพื่อน  ก้องก้มดูนาฬิกาอย่างกังวลแต่ก็ตกลงไปด้วย  ทั้งคู่ไปเดินที่ตลาดนัดกลางคืน  น้องฟ้าได้เสื้อผ้าถูกใจมาหลายชุด  กว่าจะเดินเสร็จเวลาก็ผ่านล่วงเลยไปถึงสองทุ่มครึ่ง  ก้องไปส่งน้องฟ้าที่หอ ก่อนที่เธอจะเดินเข้าหอเธอก็หันมาจูบที่แก้มซ้ายของเขา

“พี่ก้องน่ารักที่สุดเลย”เธอโบกมือลาอย่างร่าเริงเดินขึ้นหอไป  เด็กหนุ่มโบกมือตอบอย่างเลื่อนลอย  ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ตลอดทางที่ขี่มอเตอร์ไซต์กลับบ้าน

เมื่อกลับมาถึงที่บ้าน แม่ของเขายืนรอหน้าบ้านอยู่ก่อนแล้ว  เดินตรงเข้ามาถามทันทีที่เห็นหน้าลูกชาย

“ไปไหนมา  ทำไมไม่เปิดโทรศัพท์”

“เอ่อ”ก้องพยายามนึกหาข้ออ้าง

“คราวหลังก้องจะไปไหนมาไหนก้องต้องโทรบอกแม่ก่อน  ไม่ใช่หายไปดึกดื่นแถมยังติดต่อไม่ได้แบบนี้  แม่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับก้องหรือเปล่า”

“แม่ครับ” ก้องถอนหายใจอย่างหมดความอดทน “ก้องโตแล้วนะครับ แม่ไม่ต้องมาตามเป็นห่วงทุกฝีเก้าหรอก เพื่อนก้อง...”

“เดี๋ยวนะ”แม่ของก้องเดินเข้ามาสัมผัสที่แก้มซ้าย “นี่มันลิปสติคนี่  ก้องไปกับผู้หญิงมาใช่มั้ย”

“นี่มันเรื่องส่วนตัวก้องนะแม่”เขาตอบกลับ เดินผ่านแม่ของเขาเข้าประตูบ้านไป  ผู้เป็นแม่ก็เดินตามหลังเข้ามา

“แม่เคยบอกแล้วใช่มั้ยว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลามีแฟน  ก้องควรตั้งใจเรียนก่อน เรียนจบแล้วค่อยหาแฟนก็ได้  รักวัยเรียนรักกันไม่ยืดหรอก  แถมปัญหาก็ตามมาเยอะ”

“พอแล้วแม่ ก้องขี้เกียจฟังแล้ว”เขาเดินขึ้นไปไดไปที่ห้องของเขา ปิดประตูเสียงดังแล้วล็อคกลอน

“ก้อง”แม่เขาร้องเรียกพลางเคาะประตู “ออกมาคุยกับแม่ให้รู้เรื่องก่อน...ก้อง”

เขาไม่สนใจเสียงเรียกของแม่  หยิบกีต้าร์มานั่งเล่นบนเตียงนอน เขาเหลือบมองปฏิทินเห็นวันที่ของวันพรุ่งนี้มีไฮไลท์สีชมพูวงไว้  เขาหันไปมองรูปน้องฟ้าบนหัวนอน แล้วเล่นกีต้าร์ต่อ

ตกเย็นวันรุ่งขึ้นก้องก็ไปนัดเจอน้องฟ้าหน้าหอเหมือนอย่างเคย  แต่วันนี้เด็กสาวที่อ่อนหวานร่างเริงกลับดูซึมเซา

“น้องฟ้าครับ วันนี้พี่จะพาไปร้านๆหนึ่ง บรรยากาศดี อาหารอร่อย พี่ว่าน้องฟ้าต้องชอบแน่ๆ”

“จริงเหรอคะพี่ก้อง  งั้นเราไปกันเถอะค่ะ”

 ร้านเกียรตินำเป็นร้านเล็กๆแต่ดูดี  ตั้งอยู่ในซอยที่ค่อนข้างสงบ บรรยากาศอบอุ่นประดับด้วยแสงเทียนสีแสด  เปิดเพลงบรรเลงนุ่มๆคลอเบาๆ  รายการอาหารเป็นสไตล์ตะวันตก  รสชาติมาตรฐานแต่ราคาย่อมเยา

“เป็นไงครับน้องฟ้า”

“อร่อยมากเลยค่ะพี่ก้อง”เด็กสาวตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แววตาดูเลื่อนลอย

“เอาของหวานหน่อยมั้ยครับ”ก้องถาม

“เอ่อ.. ไม่ดีกว่าค่ะ ฟ้ากำลังลดความอ้วน”

“รับซักหน่อยดีกว่านะครับ”ไม่รอช้าก้องรีบยกมือสั่งของหวาน ทันใดนั้นเค้กวันเกิดกับกีต้าร์โปร่งก็ถูกยกมาถึงโต๊ะ  ก้องยิ้มเมื่อได้เห็นสีหน้าประหลาดใจของน้องฟ้า

“สุขสันต์วันเกิดนะครับน้องฟ้า  บ่ายนี้พี่โดดเรียนเพื่อมาเตรียมให้น้องฟ้าโดยเฉพาะ  แล้วก็เพลงที่จะเล่นนี้ขอมอบให้คนพิเศษของพี่นะครับ”พูดจบก้องก็เริ่มบรรเลงเพลงที่ซุ่มซ้อมมาหลายคืน  เขาหลับตาปล่อยอารมณ์ให้คล้อยไปตามเนื้อเพลง  พอบรรเลงจบเขาก็ลืมตาขึ้นมองหน้าน้องฟ้า  เด็กหนุ่มต้องประหลาดใจเมื่อเห็นแฟนสาวของตัวเองร้องไห้อยู่  เขารีบหยิบทิชชู่เอื้อมไปซับน้ำตาให้

“พอเถอะค่ะพี่ก้อง”เธอดันมือเขาออก “ยิ่งพี่ทำดีกับฟ้า ฟ้าก็ยิ่งรู้สึกผิด”

“น้องฟ้ามีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าครับ”ก้องถามอย่างงงๆ “บอกพี่ได้ทุกเรื่องเลย”

น้องฟ้ามองหน้าก้องอย่างเงียบๆก่อนจะเอามือซบหน้า ร้องไห้โฮระล่ำระลักว่า “ฟ้าขอโทษ  ความจริงฟ้ามีแฟนอยู่แล้ว  ที่ผ่านมาเขาไม่สนใจฟ้าเลย  แต่วันนี้เขายังจำได้ว่าเป็นวันเกิดฟ้า เขายังไม่ลืมฟ้า  ฟ้ายังรักเขามาตลอด ขอโทษนะคะพี่ก้อง  พี่ก้องดีกับฟ้าขนาดนี้  ฟ้าไม่อยากหลอกพี่อีกต่อไปแล้ว”

“พ...พี่..ไม่ดี ตรงไหนเหรอครับ”เขาถามอย่างตะกุกตะกัก มือไม้เริ่มสั่น

“พี่ดีกับฟ้ามาก  แต่ไม่รู้ทำไมฟ้าถึงรักพี่ไม่ได้  ฟ้าขอโทษ”พูดจบเธอก็ร้องไห้โฮออกมาอีก

“ไม่เป็นไรครับ”ก้องพูดอย่างเลื่อนลอย “พี่เข้าใจ”

น้องฟ้าบอกก้องว่าไม่ต้องไปส่งเพราะโทรบอกให้แฟนของเธอมารับแล้ว  เด็กหนุ่มยืนมองเด็กสาวที่ตนรักขึ้นรถเก๋งสีดำไปกับผู้ชายอีกคน  จากนั้นจึงขี่มอเตอร์ไซต์ออกไปอย่างใจลอย  เขาจมอยู่ในห้วงความคิด  นึกถึงความทรงจำอันแสนหวานที่ผ่านมา  คิดว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่เป็นแค่ฝันไป  พอเรียกสติกลับมาได้อีกที ท้ายรถกระบะสีน้ำเงินคันหนึ่งก็อยู่ตรงหน้าใกล้เกินกว่าจะเบรคทันแล้ว.....โครม!!!

ก้องค่อยๆได้สติลืมตาตื่นขึ้นมา  สายน้ำเกลือระโยงรยางค์เสียบเข้าที่หลังมือขวาของเขา  ขาขวาถูกยกขึ้นสูงและถูกหุ้มด้วยเฝือก  ทางด้านซ้ายข้างกาย  แม่ของเขากำลังฟุบหลับอยู่  ก้องเริ่มขยับแขนซ้าย  แม่ของเขาพลันสะดุ้งตื่นขึ้น

“ฟื้นแล้วเหรอก้อง  รู้สึกยังไงบ้าง”

“ก็ดีครับ”ก้องตอบอย่างเหนื่อยอ่อน “ยังมึนหัวนิดหน่อย”

“งั้นพักผ่อนเถอะลูก”แม่ของเขาใช้มือลูบหน้าผากเด็กหนุ่มอย่างทะนุถนอม “อยากกินอะไรก็บอกนะ เดี๋ยวแม่จะลงไปซื้อให้”

ก้องมองหน้ามารดาของเขานิ่ง  น้ำตาหยดหนึ่งไหลลงมาจากหางตา “แม่ครับ ก้องถูกหักอก  ก้องน่าจะเชื่อแม่”

“ไม่เป็นไรๆ”ผู้เป็นแม่กล่าวอย่างอ่อนโยน “ถือซะว่าเป็นบทเรียนนะ  เดี๋ยวเวลาจะช่วยให้รู้สึกดีขึ้นเอง”

“แม่ไม่บ่นก้องเหรอ”ก้องถามอย่างแปลกใจ

“ที่แม่บ่นเพราะอยากจะสอนก้องหรอก  ตอนนี้ก้องก็ได้บทเรียนด้วยตัวเองไปแล้ว แม่จะบ่นซ้ำเติมอีกทำไม”แม่ของก้องยิ้มออกมาแล้วพูดต่อ “หรืออยากฟังแม่บ่น”

“ก็ดีครับ สนุกดี”ก้องตอบยิ้มๆ จากนั้นยกมือซ้ายขึ้นกอดผู้เป็นมารดา “ก้องรักแม่นะครับ”

หญิงวัยกลางคนใช้มือลูบศีรษะลูกชาย “แม่ก็รักลูกจ้ะ”