วันอังคารที่ 14 กันยายน พ.ศ. 2553
รองเท้าทองคำ
ในทีสุดผมก็คว้ารางวัล รองเท้าทองคำมาได้
ความพร้อมของร่างกายสำคัญมาก แต่ที่สำคัญยิ่งกว่าก็คือ ใจ
ที่หน้าอกผมมีแม่เหล็กดึงดูดเข้าหาเส้นชัย ผมผ่านการเคี่ยวกรำมานับไม่ถ้วน จนมันฝังลงไปในใจตามสัญชาตญาณ
เคล็ดลับของผมมีอยู่ว่า เริ่มวิ่งใหม่ๆ ผมวิ่งในสนามกีฬา
ในที่แห่งนั้น บางคนเป็นนักวิ่งอยู่แล้ว มักจะวิ่งเร็วกว่าคนอื่นๆ
เมื่อเห็นคนเหล่านั้น ผมก็จะกำหนดในใจว่าจะต้องแซงคนนั้นให้ได้ก่อนถึงจุดๆหนึ่งๆ
อย่างเช่น ผมต้องแซงคนเสื้อแดงคนนั้นให้ได้ ก่อนพ้นประตูทางเข้า
ไม่เคยมีใครแซงผมได้ หรือที่ผมแซงไม่ได้
วันนี้เป็นวันแรกที่ผมจะได้ลองสวมรองเท้าทองคู่นี้วิ่ง รองเท้าไม่ได้นุ่มสบายหรือวิเศษอะไร แต่มันคือความภูมิใจครั้งหนึ่งในชีวิตผม
เมื่อออกตัววิ่งก็เหมือนเข้าฌาณ เหนื่อยตอนต้นเพียงครู่เดียวเดี๋ยวก็ติดลมจนไม่อยากหยุด
แน่นอนว่าครั้งนี้ ก็ยังไม่มีใครที่จะแซงผม หรือที่ผมแซงไม่ได้ เหมือนอย่างเคย
ผมวิ่งด้วยระดับความเร็วที่ไม่มีใครในสนามกีฬาเทียบติด
แต่ทันใดนั้นผมกลับได้ยินเสียงฝีเท้าคู่หนึ่งวิ่งไล่ตามหลังผมมาอย่างกระชั้นชิด
ผมอึ้งอยู่ในใจ สั่งตัวเองให้ยิ้มย่อง ผมไม่คิดจะหันหลังไปมองเพราะเป็นการแสดงความกลัว
ผมสับขาเร็วขึ้น ดูซิว่ามันจะตามทันไหม
เสียงฝีเท้าของมันกลับถี่กระชั้นตามผม
มันเป็นใครมาจากไหน ผมสับขาเร็วขึ้นอีก ดูซิว่ามันจะทนได้แค่ไหน
ผมเริ่มหอบ แต่ไม่ได้ยินเสียงหายใจของมัน
รองเท้าทอง จะมีประโยชน์อะไร ถ้ามาแพ้หมดรูปให้ใครก็ไม่รู้อย่างนี้
ผมเร่งสุดฝีเท้า มันก็เร่งตามผม
ผ่านไปนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้แล้ว ผมเริ่มไม่ไหว หูอื้อไปหมด เลยไม่ได้ยินเสียงหอบของมัน
แต่ยังได้ยินเสียงฝีเท้ามันอยู่
หลายร้อยเมตรต่อมาผมไม่แคร์สายตาคนอื่น ที่อาจจะมองผมเหมือนคนบ้า
ก็ไอ้บ้าข้างหลังผมมันยังตามมาอยู่นี่หว่า
สิบวินาทีสุดท้ายผมรีดเร้นพลังทุกเฮือกออกมาหมด ผมกลัวตาย แต่ไม่กล้าผ่อนฝีเท้าลง
แล้ววินาทีต่อมา ผมก็ล้ม จังหวะนั้นผมไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าของมันอีก ผมชนะแล้ว
....
มีหลายคนบอกผมว่า รองเท้าที่ผมซื้อจากร้านมือสองคู่นี้มีอาถรรพ์ ทำให้นักวิ่งมาราธอนที่มีดีกรีแชมป์จังหวัดหัวใจวายตายขณะวิ่งมาแล้ว วันนี้ผมลองใส่ออกวิ่งดู ตอนแรกๆยังไม่มีอะไรผิดปรกติ แต่พอเร่งฝีเท้าขึ้นกลับมีเสียงแปลกๆ ดังเหมือนเสียงฝีเท้าซ้อน คล้ายกลับมีใครอีกคนวิ่งคู่อยู่กับผม ผมไม่รู้ว่ามันเป็นความบังเอิญหรือความตั้งใจของผู้ออกแบบ แต่ผมว่าแบบนี้มันเจ๋งมาก เหมือนมีใครกำลังวิ่งเป็นเพื่อนผมอยู่เลย
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ตั้งใจมาอ่านเพราะชื่นชอบส่วนตัว ..
ตอบลบเลยได้มาชื่นชมเรื่องนี้ค่ะ
อ่านสนุก กระชับ กระทัดรัด
น้องมีนน่าเอาเรื่องสั้นที่หาน้ำดื่มไม่ได้มาลง
พี่ชอบเรื่องนั้นมาก
อยู่โน่น หาอ่านลำบาก เรื่องมันเยอะ
เมื่อเร้ว ๆ นี้ อาร์ตี้ไปยิ้มตอนเราก่อตั้งกลุ่มที่บ้านจันทร์
บอกว่าแต่ละคนน่ารักมาก ...
วันที่ 20 ประกาศผลเรื่องสั้นดีเด่นแห่งปีแล้ว ^^
คิดถึงมีนแมนนะคะ ^^
...
สวัสดีน้องวิน พี่จัสค่ะ ^^
ตอบลบมาอ่านรองเท้าทองคำค่ะ