วันจันทร์ที่ 31 พฤษภาคม พ.ศ. 2553

ท้องฟ้าสีเทา




ในยามที่อารมณ์และความคิดไม่มั่นคง ผมมักจะแหงนหน้ามองท้องฟ้า
ท้องฟ้าผืนเดียวกัน ควาเข้มแสงไม่ต่างกัน แต่สีท้องฟ้าที่แต่ละคนเห็นไม่เหมือนกัน
ในวันเดียวกัน อาจเป็นได้ทั้งวันที่แสงแดดเจิดจ้าหรือฝนฟ้าคะนองสำหรับใครบางคน
สำหรับผมแล้ววันที่ฟ้าอึมครึม เป็นสัญลักษณ์ที่ไม่ดีนัก
เป็นเงื่อนไขคล้ายกับกรณีแบรนด์เนมสินค้า หรือดาราการันตีคุณภาพหนัง
ท้องฟ้าสีเทามักจะตามมาด้วย ดวงที่ไม่ดี และความท้อแท้
แต่สำหรับผมแล้ว ท้องฟ้าสีเทาช่างเป็นสีที่สวยงาม
เหมือนโศกนาฏกรรมรักที่ทำให้หลั่งน้ำตา และตราตรึงใจ
ผมหลงรักท้องฟ้าสีเทา เพราะหลงไหลในความงามของมัน
ความงามนั้น ทั้งที่เราเทิดทูนบูชา แต่ก็มักจะทำร้ายเราอยู่เรื่อยไป
ความงามของฟ้าสีเทา ทำให้ผมสะเทือนใจ คล้ายหัวใจถูกโอบกอดด้วยสายลมฝน
นี่คงเป็นเหตุผลที่ผมเต็มใจมีชีวิตอยู่ ในวันท้องฟ้าสีเทา

2 ความคิดเห็น:

  1. ผมเองก็ชื่นชอบสายลมในวันที่ท้องฟ้าสีเทาเช่นกัน..

    ตอบลบ
  2. ไพเราะมาก แต่ดูไม่ค่อยเป็นบทกวีเลยอ่า

    ส่วนตัวแล้วชอบฟ้าฤดูหนาวที่แต้มไปด้วยริ้วเมฆมากกว่านะ ^^

    ตอบลบ